Publikacja muzyki w usługach streamingowych

Płyta winylowa

To właśnie ona była pierwszym trwałym nośnikiem muzyki. Płyta winylowa o średnicy około 0,3m była bardzo nieporęczna, jednak jej niewątpliwą zaletą była grubość równa kilku kartkom papieru. To umożliwiało jej relatywnie bezproblemowe przechowywanie. Sama nazwa płyt winylowych pochodzi o nazwy polichlorku winylu (w skrócie PVC), z których była wykonana. Z czasem nazwę tę zastąpiła nazwa bazująca na kolorze krążków: płyty czarne. Również funkcjonującą nazwą były płyty analogowe, co odnosiło się bezpośrednio do sposobu zapisu na nich dźwięku. Była to bowiem jedna spiralna odpowiednio wyżłobiona spiralna szczelina, która stanowiła szynę, po której poruszała się igła gramofonu. Opublikowanie muzyki wymagało wtedy wycięcia w dobrym kształcie szczeliny. Lata świetności tej techniki minęły wraz z końcem lat 80. XX wieku.

Kaseta magnetyczna

Następcą płyty winylowej była kaseta magnetyczna, która od swojej poprzedniczki odbiegała zarówno formą jak i treścią. Wymiarami kasety była powierzchnia 102 mm x 64 mm x 12 mm, a dźwięk nie był zapisywany w sposób analogowy, a w magnetyczny, skąd pochodzi nazwa tego nośnika dźwięku. Kaseta taka miała dwie szpule, pomiędzy którymi była naciągniętą taśma magnetyczna. Podczas odtwarzania muzyki, szpule te obracały się w tę samą stronę, co sprawiało, że taśma przesuwała się wzdłuż czytnika magnetycznego. W ten sposób taśma magnetyczna odwinęła się szpuli i zawinęła na drugiej. To właśnie ten moment był charakterystycznym „nakręcaniem” kasety magnetycznej, żeby ją przewinąć do początku w sposób ręczny. Kasety magnetyczne nigdy nie doczekały się tak wielkiego kultu, jakim owiane były płyty winylowe.

Płyta kompaktowa

Prawdziwym przełomem był rok 1993, kiedy to rynek zdominowała płyta kompaktowa zwana także Płytą CD (en. Compact Disc) lub Płytą CD-ROM (en. Compact Disc – Read Only Memory). Była przełomowa ze względu na ilość danych, jakie można było na niej zapisać, tj. 700 MB, podczas kiedy średnio kaseta magnetyczna mogła zapisać ok. 1.6 MB. Taka płyta została stworzona na potrzeby przechowywania dźwięku, jednak bardzo szybko zauważono, iż można jej użyć także do przechowywania innych danych. Z czasem wyposażono ówczesne komputery w tzw. napęd optyczny zdolny do odczytywania zawartości płyt CD.

Dystrybucja cyfrowa

Wszystkie z poprzednich wersji dystrybucji manualnej miały te same wady. Nośniki można było łatwo zniszczyć, zgubić, uszkodzić, a poza tym każdy rodzaj zajmował miejsce, jeśli ktoś przechowywał dużą kolekcję. Remedium na te problemy okazała się dystrybucja cyfrowa, dzięki której można cieszyć się ulubionymi tytułami na zawołanie. W ten sposób dystrybuowane są gry komputerowe, programy, dokumenty itp., jednak utwory muzyczne już nie. Na nie bowiem czekał kolejny etap ewolucji.

Medium strumieniowe

Problemem, którego dystrybucja cyfrowa nie rozwiązała, jest nielegalne multiplikowanie nabytych cyfrowo kopii. W przypadku gier czy programów stosowane są tzw. zabezpieczenia DRM (en. Digital Rights Management), uniemożliwiające uruchomienie oprogramowania bez posiadania licencji. W przypadku muzyki jest to niemożliwe, gdyż jest to plik dźwiękowy, a nie program. Rozwiązaniem tego problemu jest zastosowanie medium strumieniowego, czyli odtwarzanie muzyki bezpośrednio przez sieć bez tworzenia lokalnej kopii pliku dźwiękowego. Oczywiście możliwe jest zapisanie utworu w urządzeniu za pomocą aplikacji strumieniowej, jednak używany format pliku jest nie do odczytania inaczej, niż przez tę aplikację. Jest to rozwiązanie mające na celu zaoszczędzić pakiet danych komórkowych, jeśli chcemy posłuchać muzyki poza domem.

Ile kosztuje publikacja muzyki w usługach streamingowych?

Publikacja muzyki w usługach streamingowych zawarta w naszej ofercie jest podzielona kosztowo w następujących cenach:

• 10,00 PLN za każdy album,
• 5,00 PLN za każdą piosenką,
• 5% z zysków.